თ

ქარაგმიანნი ლექსნი ამას ასოსა ზედა არიან: თა* - თანა, თს* - თჳს. თან და თანა დაერთვიან ოდესმე თავად სხუათა ლექსთა, ვითარ: თანმოსახლე, თანშეხედილი, თანამდები, თანამოძმე, თანახმა და სხ. ოდესმე თანა ბოლოს იხმარების, ვითა ებრი, ებრივი. მაგალითად, ამისთანა, ჩემისთანა ნაცულად ამისებრივი, ჩემებრი.

ზოგჯერმე თ იხმარების ნაცულად ტ, ვითარ თბილი - ტფილი.

თ ბოლოდ სახელთა და ზმნათა არს მრავლობითის ნიშანი, ვითარ: კაცთ, კაცთა, ცხოველთ, ცხოველთა, ვსწერთ, სწერთ, და სხ.

მდაბიურად თ იხმარების ნაცულად დ ბოლოს არსებითთა და ზედშესრულთა სახელთა, რაჟამს შეიცულებიან იგინი ზმნისზედად: მაგალითად, კაცად - კაცათ, კარგად - კარგათ, ცუდად - ცუდათ და სხ.